Ο Γιάννης Μπέζος έδωσε αποκαλυπτική συνέντευξη στη "Μεγάλη Εικόνα" και στη Νίκη Λυμπεράκη, το βράδυ της Δευτέρας, αναφερόμενος τόσο στην πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, τον ίδιο ως πατέρα, όσο και για το ποια είναι η πραγματικότητα στο θέατρο των ημερών μας.
Πιο συγκεκριμένα, ο ηθοποιός ανέφερε: "Δεν το παρακολουθώ αλλά μου τα λένε. Δεν λέω κάτι ιδιαίτερο, αλλά αυτό που λέμε και αποδεχόμαστε όλοι αλλά συχνά δεν το ομολογούμε. Όταν λες κάτι, συνοδεύεται από την ευθύνη αυτού που λες και πρέπει να αναλάβεις. Δεν πρέπει να αρέσεις σε όλους με αυτά που λες. Εάν αρέσεις σε όλους, είναι ύποπτο. Ο χρόνος, ο οποίος τα βαθμολογεί όλα, αποδεικνύει ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Όταν λες κάποιες αλήθειες δικές σου και τις πιστεύεις και τις υπερασπίζεσαι, είναι φυσικό να τις αποδεχτούν οι άνθρωποι. Είναι φυσικό κάποια πράγματα να ενοχλούν, όταν δε θέλουμε να τα παραδεχτούμε".
Ακόμη, για την πολιτική της χώρας μας και τη δική του εμπλοκή, ο Γιάννης Μπέζος δήλωσε: "Στη χώρα μας δεν θέλουμε να αποδεχθούμε τα λάθη μας, το βρίσκουμε μπροστά μας καθημερινά. Εγώ ήμουν βέβαιος ότι δεν θα αλλάξουμε. Το πολιτικό σύστημα λέει αρλούμπες. Όσοι αντιπολιτεύονται λαϊκίζουν συνήθως. Όταν ανεβαίνεις να κυβερνήσεις τα βρίσκεις σκούρα. Η οικονομική κρίση οφείλεται στο ότι δεν κάναμε καλή διαχείριση. Δεν μπορείς να έχεις ανάγκες 1000 ευρώ και να εισπράττεις 10 εύρω Είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα επιστρέψουμε στην κατάσταση προ του 2009, ότι εκείνη ήταν η κανονικότητα. Ήταν ανώμαλο αυτό, μια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας... Όταν μπήκα στην πολιτική, δεν φιλοδοξούσα να κάνω πολιτικός. Μπήκαμε πριν 10-12 χρόνια με τη λογική να βοηθήσουμε την κατάσταση, που ήταν πολύ τεταμένη. Δεν μετανιώνω ποτέ για τίποτα, απλώς είδα ότι δεν μπορείς ούτε να τους βοηθήσεις. Τα κόμματα έχουν μία δική τους λογική, οριζόντια. Δεν ξέρω αν συμβαίνει στο εξωτερικό αλλά εδώ λειτουργούν έτσι".
Στη συνέχεια, για τη δική του εμπειρία και τα συμπεράσματα που έχει βγάλει σχετικά με την υποκριτική, ο Γιάννης Μπέζος τόνισε: "Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο, είναι άλλη δουλειά. Η τηλεόραση είναι δύσκολη γιατί φέρνει μεγάλη έκθεση σε εκατομμύρια θεατές . Το θέατρο έχει άλλες απαιτήσεις και δεν είναι του καθενός. Δεν είναι για να βγαίνει ο καθένας και να κάνει την πλάκα του. Δεν υπάρχει περίπτωση, αν το δεις σοβαρά, ούτε μία στο δισεκατομμύριο. Είναι πολύ απαιτητικό πράγμα. Αυτά με τους θιάσους που σχηματίζονται με όσους έχουν πολλούς followers είναι φαιδρότητες, ανοησίες, εγώ δεν τα έχω δει, είναι ανοησίες, για λαϊκή κατανάλωση".
Τέλος, αναφέρθηκε και στον ρόλο του ως πατέρας και κατέληξε: "Η οικογένεια είναι το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας, δεν υπάρχει άλλο. Από ανάγκη γίνεται. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, από τη στιγμή που έχει τον νου και το συναίσθημα. Δεν αφήνεται στα ένστικτα. Έχει και τη βαθιά ανάγκη της συνέχειάς του, είτε είναι της μητέρας είτε του πατέρα. Βέβαια η οικογένεια μπορεί να γίνει πυρήνας για να μεγαλουργήσουν οι άνθρωποι αλλά πολλές φορές γίνεται κάτι που μας τραβά προς τα κάτω... Ήμουν ένας φυσιολογικός πατέρας. Έκανα την αυτοκριτική μου και απολογήθηκα στην κόρη μου, διότι δεν ήμουν παρών όσο θα έπρεπε. Όσο τουλάχιστον πίστευα και είδα ότι θα ήμουν απαραίτητος. Έγινε λόγω δουλειάς, όχι εσκεμμένα, και έκανα την κριτική μου , διότι δεν χρειάζονταν όλα αυτά που έκανα. Παρόλα αυτά δε συνέβη τίποτα ιδιαίτερο. Με την κόρη μου είμαι ο πατέρας της όχι φίλος της. Θα είμαι πάντα δίπλα της αλλά όχι από πάνω της. Ποτέ!"
Comentarios